Inleiding
Na 5 sterfgevallen van intimi kwam er bij mij bij het 6e sterfgeval in 2006 een radicale omwenteling van het beeld, het begrip en het concept van de dood zoals we die collectief kennen. Sindsdien is de dood voor mij een illusie, ervaar ik sterfgevallen 180 graden anders dan ik daarvoor ervoer en ‘leeft de overledene (in mij) voort’. Het bracht mij in een totaal andere realiteit waar ik meestal niet over kon spreken. Ik deelde dit wel met mijn partner, maar het duurde 10 jaar – en enkele sterfgevallen verder – voordat ook zij in die realiteit kwam.
Sinds 2006 zie ik één en al Leven, overvloedig Leven; dat zie ik in alles terug. En ik zie de samenhang van alles, en dit maakt het leven een heel stuk eenvoudiger en lichter!
Er is een collectief beeld over de dood; dat gaat over de dood van het lichaam en daarmee van het denken en het voelen. Het is niet zo gemakkelijk om uit deze gevangenis te komen. Bepaalde groeperingen hebben het over reïncarnatie of leven na de dood, hemel en hel. Ook dat is een collectief beeld. In beide kringen nemen we concepten aan en geloven we er in. Ik heb het over een doorbraak uit het collectief geloven waarbij je bevrijd raakt en in je eigen waarheid komt en het niet belangrijk is of anderen je begrijpen of niet.
Achtergrond informatie
Ik kwam met 16 jaar met m’n broer van 14 uit Indonesië naar Nederland. Vanuit een andere cultuur komende bekeek ik al vroeg naar de levensvragen die ieder mens heeft. Er ontwikkelde de Wounded Healer in mij: elke periode van donkerte en ziekte bracht mij licht en genezing, en dat vloeide door naar mijn patiënten en cliënten. Mijn werkzame leven was namelijk als arts complementaire geneeswijzen, zowel met lichamelijke als geestelijke ziekten. Ik maakte diep contact met velen; verbondenheid zou het woord hiervoor zijn; soms voelde ik letterlijk hun pijn, beleefde ik wat ze beleefd hadden. Afstand houden zoals in de studie geneeskunde werd aanbevolen vond ik niets. En de oppervlakkige belangstelling als ‘Heeft u goed geslapen mevrouw?’ ervoer ik als nep, kon ik niet over mijn lippen krijgen.
Ik vond inzicht en zelfredzaamheid belangrijk, daarom begeleidde ik vanaf m’n 25ste groepen in Taiji, meditatie, meridiaanleer, alternatieve geneeswijzen, massage, dans, Reiki en Tantra. Deze onderwerpen hadden mijzelf namelijk veel gebracht. Ik gaf een twintigtal lezingen, de meeste over deze onderwerpen en een aantal met maatschappelijke thema’s waarin liefde een belangrijke rol speelde. Als laatste waren de vele satsangs (ontmoeting in waarheid) en retraites die ik bezocht. Die kwamen tot een einde toen vanaf 2006 de realisaties spontaan en door goed waarnemen tot mij door kwamen.
Wat kun jij hiermee?
Wat er met mij gebeurd is kan jou ook overkomen. Daarom heb ik het hierboven over de ontwikkelingen bij mij gehad. Die ontwikkelingen bleken het vereffenen van het pad te zijn, het klaar maken van de bodem waarin het zaad kon ontkiemen. Ben jij ook bezig met ontplooien en ontwikkelen? Herken jij jezelf in mijn verhaal van spirituele groei? Dan ben je al aardig een eindje op weg!
Wat kun je verder doen? De volgende punten hebben mij geholpen:
– Je gevoel volgen. Ophouden met de dagelijkse routine van verplichtingen, gewoonten en ‘zoals het hoort’. Al jaren voor 2006 ging ik alleen naar bijeenkomsten, verjaardagen, begrafenissen als het ‘zo voor mij voelde’. Er waren jaren dat ik me afvroeg of ik niet aan het vluchten was, aan het flierefluiten omdat ik dingen niet deed als het moest of verwacht werd, maar er kwamen bewijzen dat het niet zo was. Als ik bijvoorbeeld niet naar een crematie was geweest en ook geen kaart had geschreven omdat het zo niet voelde, dan gebeurde het vaak dat ik na een paar weken of een maand contact zocht, en dat was dan precies op het goede moment; dan hadden we diepe verbinding en betekende mijn aanwezigheid veel voor de persoon in kwestie. Bij het 5e sterfgeval -een geliefde- was ik de centrale figuur die ouders, vrienden en kennissen mocht inlichten. Ik kon er niet omheen en dan ben ik er ook helemaal. Geen moment voor oppervlakkige gesprekken, de diepte in!
Dit punt heeft me geholpen het leven en de impulsen die door mij heen stromen hun gang te laten gaan. Die te voelen en waar te nemen geeft op den duur de realisatie dat ‘dood’ niet bestaat.
Laat je niet beet pakken door mensen die jou onverantwoordelijk vinden of in jou teleurgesteld raken. In het begin deed me dat veel, voelde ik me schuldig of tekort gekomen, maar later kon ik het bij hen laten. Overigens vielen deze mensen een voor een uit mijn vriendenkring.
Je gevoel volgen maakt ook dat je vooral leuke dingen doet en dat geeft vreugde, vrolijkheid en blijdschap. Er is een ontwikkeling daarin en je gaat al richting ‘Leven met passie’.
– Inzien hoe dom ‘verwachtingen’ zijn. Als je verwachtingen hebt raak je teleurgesteld, ga je je slachtoffer voelen en of ga je manipuleren. Geen verwachtingen hebben geeft zelfstandigheid. Je kiest voor je eigen geluk en gezondheid, je gaat je eigen weg! Als je net de omschakeling hebt gemaakt voelt het wat eenzaam en alleen want je bent uit de meute gestapt, maar het duurt niet lang of je wilt niet anders. Je bent eindelijk vrij!
– Relativeren. Aangezien ik opgegroeid ben in een oosters land werd ik al gauw uitgenodigd te kijken naar collectieve normen en waarden van beide culturen. Wat daarvan is essentieel, is werkelijk van levensbelang?
Als je een rasechte Nederlander bent kunnen de volgende boeken je helpen relativeren:
“De Papalagi, de redevoeringen van een Zuidzee-opperhoofd”. Dit boek gaat over hoe een intelligente maar nog meer met de natuur verbonden man de westerse cultuur van begin 20ste eeuw bekijkt.
“Op zoek naar het verloren geluk” van Jean Liedloff. Een westerse vrouw uitgebreid op bezoek bij een primitieve Indianenstam.
Uiteraard is reizen naar andere werelddelen (en niet alleen de toerist uithangen) en of omgaan met mensen uit andere culturen uitnodigend om tot relatieveren te komen.
– Realisaties onderkennen en er naar handelen. Een ‘realisatie’ is een moment dat je je iets realiseert. Wat je je realiseert kan variëren van gewone dagelijkse dingen tot natuurwetten en spirituele inzichten. Sta even stil bij zo’n moment en laat het gerealiseerde diep tot je doordringen! Het realiseren van hoe dagelijkse dingen gaan maakt je leven een stuk eenvoudiger en lichter. Het realiseren van natuurlijke en spirituele wetten verheft je boven het wereldse leven! Het een kan niet zonder het ander. Er zijn mensen – ook ik vroeger – die spirituele paden bewandelen en gaan mediteren. Zonder het aangaan van het wereldse en dagelijkse leven ga je ‘zweven’ en word je onhandig en analfabeet in de praktische zaken van het gewone leven.
Ook weten om te gaan met je (vastzittende) overtuigingen, gevoelens en emoties behoort tot het wereldse leven.
Tenslotte ben ik gaan waarnemen wat er gebeurt als iemand stierf. Als die verder van mij afstond kon ik waarnemen hoe anderen zich gedroegen; als hij of zij meer een dierbare voor mij was kon ik kijken naar wat er in mij gebeurde. Ik keek naar mezelf, mijn gedachten, gevoelens, emoties; ik keek naar anderen. Ook toen ik nog in het collectieve zat waren er veel dingen die naar mijn gevoel niet klopten, hypocriet waren, ‘met 2 weegschalen gemeten’, deden mensen en ik verschillende maskers op. De naasten van de overledene -ook ik- stapten uit het hier en nu met gevoelens als ‘had ik maar nog dit of dat gedaan’, ‘als ………’, ‘wat zo erg is is dat hij/zij…….’
Dát steeds maar weer in stilte realiseren en langzaam verder komen. ‘In stilte’: ik sprak er alleen met mensen over waarbij ik wist dat er met hen geen discussie of ruzie zou kunnen ontstaan. Dat we samen de boel konden observeren en realiseren.
En alweer, ik volgde mijn gevoel en ik handelde naar wat ik me realiseerde!
Het leven met passie is een direct gevolg van de realisatie dat ‘de dood niet bestaat’, maar er zijn manieren en tools om de overgang vloeiender te maken. Hier ga ik het over hebben in een volgend artikel.
Veel plezier op weg! Want we zijn altijd op weg!