December 2018, ik was net verhuisd en hoorde van de grote zwarte stieren hier tegenover ons bungalowpark in het Drents Friese Wold. Ik zal je zeggen, ik schrok me lazarus toen ik er een voor het eerst tegen kwam, een 15 meters achter het toegangshekje. Toch maar voorzichtig het hek in en langzaam doorlopen; aangeraden wordt om 25 meter afstand te houden. Gelukkig, hij draaide zich om en liep weg…..
Mijn belangstelling was gewekt. Wij kwamen er vaker eentje tegen; Tineke wilde dan altijd om- of weglopen, ik probeerde dichterbij te komen, steeds oplettend of er wel een dikke boom in de buurt was waar ik me achter kon verschuilen indien nodig.
Inmiddels – juni 2021- heb ik er foto’s en films van, weet ik dat sommige een schofthoogte hebben van 1,65 en meer dan 600 kg wegen, er wereldwijd nog maar 600 van zijn, heb ik er 2x bijna eentje aangeraakt, zegt Tineke : ‘Oh jee, daar staat je vriend weer’ of ‘Hij roept je’ en ga ik ernaartoe, en zeggen de kleinkinderen (8 en 5) ‘Opa temt de stieren’.
Ja, zo is het, ik tem de stieren of zij temmen mij. Ik vind het heerlijk een poosje bij ze te zijn; ze hebben zo’n geweldige en vredige energie/uitstraling. Ze zijn zo sterk, zo oer.
Ken je dat verhaal in De Kleine Prins over het tam worden van de vos?
In elk geval, ik heb een relatie met de stieren. Ik zeg liever: ‘ik bén in relatie met de stieren’. Ik héb geen stier, dat is duidelijk.
Als we in dit verhaal de stier vervangen door ‘een mooie bloem’ en die bloem op een dag plukken, dan weten we allemaal wat het gevolg zal zijn: de bloem verwelkt.
Niet alleen heb ik meerdere intieme relaties gehad, ik heb ook 25 jaar relatie begeleiding gegeven. Op een gegeven moment kwam ik tot de ontdekking dat de valkuil lag in het woord ‘hebben’. We hebben een huis, een auto, een fiets, een hond en een kat. We hebben een vrouw, een man, kinderen, ouders enz. Althans, dat denken we, zo is het ons verteld. En we vergeten dat we daar een relatie mee hebben. Liever: we zijn daarmee in relatie, we zijn aan het relateren, en dat is een werkwoord!
We veranderen voortdurend, zo ook degenen met wie we omgaan; daarmee relateren we iedere zoveel tijd weer anders. Hij of zij heeft een andere baan gekregen, heeft een andere hobby of passie, is door trauma’s heengegaan, heeft iemand verloren, heeft invloeden van andere culturen meegekregen, ga zo maar door. Soms groeien we samen in een bepaalde richting, soms gaat de een voor en volgt de ander, soms dreigen de ontwikkelingen zodanig in verschillende richtingen te gaan dat er echt ‘scheiding’ dreigt, want dat is tegenwoordig -al meer dan een halve eeuw- goed denkbaar: emotioneel, economisch, sociaal kunnen we op onszelf zijn en dikke kans dat we weer een ander vinden. Zelfs om kinderen groot te brengen hebben we geen partner nodig. En zo stijgen de percentages gescheiden mensen.
Het idee van bezit – tot aan stukken grond, stukken bos, stukken water toe – heeft een vlucht genomen. Het idee van individualiteit en privacy ook. En met het verankeren van deze drie begrippen verzwakken het verhouden, de interactie, het relateren, de verbondenheid.
Vroeger zat de man achter de krant als de vrouw iets gezelligs wilde doen of de kinderen met pa wilden spelen, tegenwoordig zit iedereen achter het beeldscherm, op zichzelf in de ether……
Relaties worden onbewust in stand gehouden en zijn kwetsbaarder dan ooit.
We hebben niet geleerd hoe we in deze nieuwe ‘drukke’ tijd met elkaar om kunnen gaan; hoe de enorme toename aan prikkels van buiten te combineren met verbondenheid met elkaar; hoe hobbels in de relatie te vereffenen; hoe verschillen te overbruggen; hoe we elkaar spiegelen en naar elkaar projecteren.
We hebben nog niet eens geleerd onszelf te leren kennen, onze schaduwzijden en trauma’s te erkennen, te accepteren en te verzachten. Degene met wie we relateren heeft daar direct ook mee te maken, soms nog meer dan wij zelf, als we er niet van bewust zijn.
Zo goed als alle problemen die we ondervinden in onze relatie hebben direct of indirect te maken met onze vastzittende eigenschappen, opvattingen, normen en waarden, blokkades en beperkingen. Degene met wie we in relatie staan heeft zijn of haar eigen pallet en komt die dingen van ons tegen. Soms harmonieert dat, soms botst het. Meestal wordt het botsen lange tijd uitgesteld.
Gelukkig zijn er al decennia lang cursussen, workshops, boeken, podcasts, films en therapieën waarmee we bewust kunnen worden van onze schaduwzijden en wonden en ze kunnen verzachten en helen.
Aan de officiële zijde vooral langdurige individuele sessies met een psycholoog, een psychiater of een maatschappelijk werker, vaak verbonden aan een (overheids)instantie.
Maar daar buiten barst het van de cursussen, workshops, boeken en therapiesessies, om maar een aantal te noemen ‘Innerlijk Kind Werk’, ‘Familie Opstellingen’, ‘Psychosynthese’, ‘Emotioneel Lichaamswerk’, ‘Stem Bevrijding’, ‘Sensitivity Training’, ‘Tantra Trainingen’, ‘Reiki’, ‘Ayahuaska sessies’, ‘Mannen groepen’, ‘Vrouwen groepen’.
Ben je werkelijk geïnteresseerd in de ander of ben je geïnteresseerd in hoe de ander jouw wensen kan vervullen? Beide kanten spelen altijd een rol. Afhankelijk van de ontwikkeling wat betreft zelf supporting en eigen liefde ben je minder afhankelijk van het vervullen van jouw wensen door de partner. Ben je de koning die overvloed heeft en veel kan geven óf ben je een bedelaar die veel nodig heeft? Uiteraard is dit een lange weg van ontplooiing, zelfonderzoek en bewustwording; een levenslange weg.
Een belangrijk punt in de relatie is intimiteit en seksualiteit. Ik maak onderscheid tussen die twee, wat een verschil is met de volksmond: daar is intiem zijn seks. Ik ga ervan uit dat de lezer het verschil wel aanvoelt. Volgens mij is intimiteit en seksualiteit zo belangrijk omdat het ons ingegeven is vanuit de biologie, vanuit de natuur, met als doel de voortplanting. Minder absoluut dan bij de hartslag, de ademhaling en de darmperistaltiek worden we gedreven tot de geslachtsgemeenschap. Het gebeurt niet zelden dat men achteraf denkt: ‘Wat heb ik gedaan?’. ‘Ik wilde het niet maar mijn lichaam kennelijk wel’. Er is veel onbewust op dit gebied, ontkenning ook. Deze onbewustheid, deze ontkenning, deze polariteit tussen het denken en het lichaam is niet natuurlijk. Het is ons bijgebracht door de beschaving, de opvoeding, de religie.
Vaak zie ik het volgende fenomeen gebeuren: men leeft het dagelijks leven min of meer geslachtsloos totdat er iemand langs komt waar men iets bij voelt. De biologie ziet die persoon als geschikte partner en de voortplantingsprocedure komt op gang. Sommige personen zien seks als eng, vies en verboden, en toch doen ze het dan, althans, zullen we zeggen dat het lichaam zijn eigen gang gaat?
Als dit gebeurd is en erkend wordt heeft men een relatie, welke kort of lang kan duren. De meeste mensen sluiten zich dan seksueel af naar anderen buiten deze partner. In mijn jarenlange onderzoek naar relaties, intimiteit en seksualiteit ben ik tot de conclusie gekomen dat ook dit fenomeen (zich afsluiten naar anderen) niet helemaal natuurlijk is, maar gedeeltelijk bijgebracht, zeker bij de man.
Indien de relatie over gaat opent men zich weer, bewust of onbewust.
Bij een deel van de mensen is dit gebied -de tweede chakra- vaker open dan bij de gemiddelde mens. We zien dat weleens bij kunstenaars. Die zijn bijna continue aan het scheppen en gebruiken daarbij de tweede chakra. (Chakra’s zijn volgens de Indiase Yogaleer concentraties van energie in het lichaam. Er zijn er 7, elk heeft een bepaalde functie. De tweede van onder is voor creativiteit, schepping en de voortplanting en voorziet de geslachtsorganen van energie).
Verder is de tweede chakra meer/vaker open bij mensen die bewust bezig zijn geweest met het zichzelf bevrijden van opgelegde verboden en taboe’s en daarbij vrijer zijn geworden in de keuze wanneer wel of niet hun lichaamsneigingen te volgen.
Op het gebied van intimiteit en seksualiteit geldt dat er bewust mee bezig zijn maakt dat we er meer van kunnen genieten, het meer kunnen waarderen en er minder van afhankelijk zijn en daarmee minder afhankelijk van de (vaste) partner, net als op alle gebieden van het leven.
Hulp en ondersteuning voor het bewust bezig zijn op dit gebied vinden we in de vorm van boeken, podcasts, filmpjes, individuele en groepsbegeleiding, waarbij vaak de term ‘Tantra’ aan gekoppeld is.
In mijn ervaring betekent Tantra ‘Het integreren tussen spiritualiteit en seksualiteit’ en ‘Het liefhebben met hoofd, hart en seks’ en ‘Het teruggaan naar de ingeboren natuurlijke liefde, intimiteit en seksualiteit’.
Zie ook de artikelen ‘Seksualiteit’ en ‘De vrouwelijke kant van seks’.